ภายในหนึ่งปีเราใช้กระดาษ หรือ ทรัพยากรอื่นๆ อย่างเพลิดเพลินเมามัน
เผลอรู้สึกตัวอีกที ก็เจอเจ้าคิงคองตัวเท่านี้มาเคาะประตูหน้าบ้าน และตักเตือน
ให้เพลาๆ การใช้ลงบ้าง
,,,
ข้อความข้างต้นเป็นสิ่งที่ฉันอยากให้เกิดขึ้นจริง
ถ้ามีคิงคองกระดาษ คิงคองพลาสติก คิงคองเสื้อผ้าตัวเขื่องๆ เดินเพ่นพ่านไปทั่วเมือง
คงประจานมนุษย์ตัวเล็กๆ อย่างพวกเราได้ดีเยี่ยม
....
เท่าที่ยืนดู เจ้าคิงคองตัวนี้และข้อความด้านหลังของมัน อยู่สักพักใหญ่ๆ
ฉันไม่เห็นคนไทย หรือ เด็กไทย (ในห้างสยามเซ็นเตอร์) จะหยุดสังเกตดู อ่าน หรือแม้แต่จะหยุดมองเจ้าลิงตัวนี้เลย นอกเสียจากชาวต่างชาติทั้ง ฝรั่ง ญี่ปุ่น ซึ่งเป็นคู่แม่ลูกที่น่ารักมาก เด็กชายตระตุกมือถามแม่ว่ามันคืออะไร ฝ่ายแม่ก็ตอบอย่างใส่ใจ และทั้งสองก็หยิบกล้องขึ้นมาถ่ายภาพเก็บไว้ (คนที่ถ่ายคือหนุ่มน้อย ที่ถ้าเดาอายุคงไม่เกิน 6 ขวบ)
...
ฉันเดินออกมาด้านนอก ...ประชาชนชาวไทยมากมาย (โดยเฉพาะนักศึกษา) กำลังแอ๊คท่าถ่ายภาพกับซุ้มไฟประดับยาวเหยียดหน้าห้างพารากอน ...พลังงานไฟ้ฟ้าที่มาจากทรัพยากรน้ำ ทั้งนี้เพื่อความสวยงามของห้างที่ใช้ดึงดูดให้ผู้คนมาเดินห้างเพิ่มมากขึ้นในช่วงเทศกาล
....
ฉันสงสารลุงคิงคองขึ้นมาจับใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น