{lovely micky}

วาล์วเปิดก๊อกมิกกี้เมาท์ อาจทำให้คนเปิดอมยิ้มได้ในวันที่อารมณ์มู้ดดี้..

บางที แค่เราเลือกข้าวของเครื่องใช้ที่มีดีไซน์น่ารักๆ และแตกต่างไปจากสิ่งเดิมๆ ก็ให้ความรู้สึกต่อผู้ใช้อยู่เหมือนกันนะ

มันอาจเป็นแค่สิ่งเล็กๆ ที่บางคนอาจไม่เคยสังเกตเห็น ซึ่งในอีกมุม ..คนที่มองเห็นจะรู้สึกว่าเราใส่ใจสิ่งต่างๆ รอบตัวแค่ไหน


ดังนั้น ...การเลือกสรรของผู้ใช้ และการสร้างสรรค์ของผู้สร้าง จึงเป็นเรื่องน่าสนุก ตื่นเต้น และก่อเกิดสิ่งใหม่ๆ ที่เรียกว่างานดีไซน์บนโลกเสมอมา

{ to grow }

day 1

day 2

day 3 

day 4

day 5

day 6

ไปตลาดนัดเจอป้าคนนึงนั่งขายกิ่งไม้แห้งๆ อยู่สามกอง เลยแวะถาม "ป้าขายอะไรคะ"
"ดอกเหมยค่ะ จากเชียงใหม่ เอากิ่งไปแช่น้ำเดี๋ยวก็ออกดอก"
"จริงสิ ..แล้วอยู่ได้นานแค่ไหนคะ"
"ก็เป็นปีนะ"
"...มีสีอะไรบ้างคะ" (อยากลอง)
"ขาว ชมพู เหลือง"
"งั้นหนูขอสีขาวกับชมพูอย่างละกอง" (กองละยี่สิบบาท)
....
ผลที่ปรากฏ ดอกไม้บานจริงๆ ..แต่
ทั้งหมดเป็นสีเหลือง ..ฮ่าๆ (ยังสงสัยอยู่ว่า จะมีสีขาวกับชมพูรึเปล่านะป้า)
คราวนี้ หลังจากเอาใส่แจกัน แช่น้ำไว้ จากกิ่งแห้งๆ ก็งอกตุ่ม
ผ่านไปสองวันมีใบอ่อน
ผ่านไปอีกสองวันออกตุ่มดอกอ่อน
ผ่านไปสองวันดอกไม้ก็บาน

...
อีกสองวันดอกไม้โรยรา..แต่ใบเขียวๆ ยังอยู่

คราวนี้จะรอดู ..อยูนานได้เป็นปี อย่างที่ป้าแกบอกรึเปล่าน้อ..


้

PINK {ชื่นบาน}

สีชมพู ถ้าใครไม่ชอบสีนี้จริงๆ คงต้องระวังในการใช้กันหน่อย แต่ขอบอกว่าไม่เลี่ยนเสมอไป การเลือกใช้สีชมพู (ที่ไม่ใช่สีแบบช็อกกิ้งพิงก์) จะช่วยให้ข้าวของ หรือ บ้าน เกิดความละเอียดอ่อนต่อผู้ที่พบเห็น ทำให้เกิดความรู้สึกอ่อนโยน อบอุ่น อ่อนหวาน สะอาดสะอ้าน

การใช้สีชมพูกับสีขาว ยิ่งทำให้รู้สึกผ่อนคลาย

การใช้สีชมพูกับสีเขียว ก่อให้เกิดความสดชื่น ไม่เชื่อคุณลองนึกภาพดอกไม้สีชมพูที่มีกิ่งก้าน หรือใบสีเขียดสดๆ แซมอยู่ ไม่ว่าจะเป็นพวงชมพู เฟื่องฟ้า ไฮเดนเยีย กุหลาบหนู กุหลาบมอญ ชบา ดอกเข็มเล็กๆ
แค่จับมาใส่แก้วใสใบเล็ก มันก็ทำให้ความรู้สึกในห้องเรียบๆ เปลี่ยนเป็นชื่นบานขึ้นทันตาเลยเชียวล่ะ
ลองไปหาไม้ดอกที่มีสีชมพูมาปลูกในบ้าน แล้ววันไหนรู้อ่อนล้า เหนื่อย เบื่่อ  ก็ใช้ธรรมชาติบำบัด ด้วยการพึ่งพิงเจ้าดอกไม้ และ สี ชมพู นั่นไง

gifts : ของขวัญบ้าน บ้าน ของเดือนมกราคม

บ้าน บ้าน เล่ม ๑

หัวใจของหนังสือ

"การได้เจอของถูกใจ ก็เหมือนกับการได้ของขวัญ"

หนังสือขนาดพอเหมาะมือเล่มนี้เป็นซีรีย์ใหม่ของ คุณภัทรสิริ อภิชิต นักเขียนและบรรณาธิการที่ฉันชื่นชอบ ชื่นชมวิธีคิด วิธีนำเสนอ ทั้งรูปแบบและเนื้อหาของหนังสือเกี่ยวกับบ้าน
ฉันชอบความกล้าลองทำในสิ่งที่แตกต่าง การสร้างสรรค์ ideaใหม่ๆ ให้กับหนังสือบ้านเรา จนกลายเป็นหนังสือสวยๆ  รู้ตัวอีกทีก็กลายเป็นแฟนหนังสือของเธอไปเสียแล้ว :)

วันนี้..ฉันเดินเข้าร้านหนังสือเช่นเคย
บ้าน บ้าน ...เป็นคำที่ติดดินดีแท้ ชื่อนี้ฟังดูเป็นมิตรมาก
บ้าน บ้าน ทั้งเล่ม ๑ และเล่ม ๒ ถือเป็นหนังสือไลฟ์สไตล์ของคนรุ่นใหม่ ออกจะเป็นของคนเมืองเสียด้วยสิ (ก็นี่มันกลุ่มผู้ซื้อหลักเลยนี่นา) แต่ไงล่ะ ฉันก็ว่าเข้าท่าดีออก โดยเฉพาะเล่ม ๑ น่ารักมาก มีความเป็นบ้าน เป็นธรรมชาติ เป็นความเรียบง่ายที่สัมผัสได้จริง ไม่ใช่ว่าเล่ม ๒ จะไม่มีสิ่งที่กล่าวมา แต่เล่ม ๒ ดูจะเป็น บ้าน บ้านที่แอบ Chic อยู่ไม่หยอก (ใครผ่านร้านหนังสือลองไปเปิดอ่านดูนะคะ แล้วจะรู้ว่าพูดจริง)

สิ่งที่ฉันติดใจมากที่สุดในเล่มนี้ เป็นเรื่องของคุณมิยูกิ ชิมาดะ กับผ้าฝ้าย และการออกแบบที่ละเอียดอ่อนตั้งแต่กระบวนการคิดที่จะทำผลิตภัณฑ์สักชิ้นออกมามาขาย มันแฝงทั้งเรื่องสิ่งแวดล้อม เรื่องของระบบทุนนิยมเอาไว้ให้คิดต่อด้วย

ยังไงก็ตาม สำหรับหนังสือบนแผงหรือบนชั้น หรือในร้านทุกวันนี้ บ้าน บ้าน คงทำให้ฉันได้ติดตามเรื่องราวดีดี ที่ถูกแบ่งปันมาไว้บนหน้ากระดาษได้อย่างลงตัวน่าอ่าน ถือว่าเป็นของขวัญของเดือนแรกของปีที่ฉันอยากให้ตัวเอง

ปล. ในทุกเดือนจะพยายามหาของขวัญให้ตัวเองหนึ่งชิ้น

คนบ้าซื้อ มักความจำสั้น

คนชอบซื้อมักจะลืมตัวว่า ตัวเองมีของอะไรอยู่ในตู้เสื้อผ้าบ้างแล้ว ...สิ่งที่ควรทำคือ

เตือนความจำตัวเองด้วยการวาดมันไว้ในสมุดบันทึกซะเลย 

1. ชัดเจนในการเลือกของชิ้นใหม่

2. เช็คว่าแบบคล้ายๆ อย่างนี้เรามีกี่ตัวแล้ว

3. หลุดความเป็นเราไปหรือเปล่า อย่าตามแฟชั่นนัก เพราะบางทีอาจเพริศไปกับคำคนขายได้

ว่าแต่ขาดรองเท้าไปอีกอย่างนะ ขอไปวาดก่อน! ~_~

ลิงรีไซเคิล

เชื่อไหมเจ้าคิงคองยักษ์ที่เห็นนี่ทำมาจากกระดาษที่ถูกทิ้ง..ทั้งตัว!

ภายในหนึ่งปีเราใช้กระดาษ หรือ ทรัพยากรอื่นๆ อย่างเพลิดเพลินเมามัน
เผลอรู้สึกตัวอีกที ก็เจอเจ้าคิงคองตัวเท่านี้มาเคาะประตูหน้าบ้าน และตักเตือน
ให้เพลาๆ การใช้ลงบ้าง
,,,
ข้อความข้างต้นเป็นสิ่งที่ฉันอยากให้เกิดขึ้นจริง
ถ้ามีคิงคองกระดาษ คิงคองพลาสติก คิงคองเสื้อผ้าตัวเขื่องๆ เดินเพ่นพ่านไปทั่วเมือง
คงประจานมนุษย์ตัวเล็กๆ อย่างพวกเราได้ดีเยี่ยม
....
เท่าที่ยืนดู เจ้าคิงคองตัวนี้และข้อความด้านหลังของมัน อยู่สักพักใหญ่ๆ
ฉันไม่เห็นคนไทย หรือ เด็กไทย (ในห้างสยามเซ็นเตอร์) จะหยุดสังเกตดู อ่าน หรือแม้แต่จะหยุดมองเจ้าลิงตัวนี้เลย นอกเสียจากชาวต่างชาติทั้ง ฝรั่ง ญี่ปุ่น ซึ่งเป็นคู่แม่ลูกที่น่ารักมาก เด็กชายตระตุกมือถามแม่ว่ามันคืออะไร ฝ่ายแม่ก็ตอบอย่างใส่ใจ และทั้งสองก็หยิบกล้องขึ้นมาถ่ายภาพเก็บไว้ (คนที่ถ่ายคือหนุ่มน้อย ที่ถ้าเดาอายุคงไม่เกิน 6 ขวบ)
...
ฉันเดินออกมาด้านนอก ...ประชาชนชาวไทยมากมาย (โดยเฉพาะนักศึกษา) กำลังแอ๊คท่าถ่ายภาพกับซุ้มไฟประดับยาวเหยียดหน้าห้างพารากอน ...พลังงานไฟ้ฟ้าที่มาจากทรัพยากรน้ำ ทั้งนี้เพื่อความสวยงามของห้างที่ใช้ดึงดูดให้ผู้คนมาเดินห้างเพิ่มมากขึ้นในช่วงเทศกาล
....
ฉันสงสารลุงคิงคองขึ้นมาจับใจ

ความสุขประจำวัน

ของชิ้นเล็กๆ ที่สร้างความสุขประจำวัน

เมื่อเริ่มต้นศักราชใหม่ๆ (แหมใช้คำโบราณมากไม่มีใครเขาใช้กันแล้ว)

สำหรับคนชอบเขียน จด บันทึก รวมถึงอาการรักกระดาษ หลงใหลรูปทรงของสมุดต่างๆ นานา

ตามแต่ข้ออ้างที่จะ (ต้อง) หาซื้อ

โจทย์ในใจขณะที่เดินเข้าร้านกิฟชอปของฉันก็คือ

“แบบที่ชอบและราคาสมเหตุสมผล-แปลว่า ไม่แพง” ;)

ปีนี้รู้สึกว่าจะอยากได้สมุดบันทึกที่มีกลิ่นเก่าๆ เป็นพิเศษ  (แล้วจะน่าใช้ไหมเนี่ย)

กลิ่นเก่าแบบที่ว่านี่ ถ้าพูดให้หรูเสียหน่อย ก็คือ vintage style นั้นเอง

เท่าที่เห็นในร้านเครื่องเขียน ก็หนีไม่พ้นองค์ประกอบของโทนสี น้ำตาลทอง สีทอง สีพาสเทลเหลือบทอง คือมีสิทองวิบวับๆ อยู่ด้วย อาจปั้มลายมือภาษาอังกฤษแบบคลาสสิก กระทั่งเหล่านางฟ้าในนิทานต่างๆ ทั้งอลิช ทั้งคิวปิด เจ้าชายน้อย ฯลฯ  ของสไตล์นี้ที่เป็นงานเนี๊ยบๆ สวยจนแทบไม่กล้าใช้ มักเป็นของนำเข้า และราคาไม่ต้องบอก ...แพงระยับ

หลังจากที่ขลุกตัวอยู่ตามร้านเครื่องเขียน ร้านกิฟชอป เป็นนานสองนาน ก็ตอบโจทย์ที่ตั้งไว้ได้ 

ใช่ ..การได้เขียนโน่นนี่ลงสมุดที่ชอบ ถือเป็นความสุขประจำวันได้อย่างนึงทีเดียว

บรรดาของสะสม

ของปีนี้ 135-

ลายเจ้าหญิง 39-

ของปีก่อน งานแฮนด์เมด 200-

มงกุฎที่คั่นหนังสือ 

Little mo mo chan

"วันนี้อากาศดีนะจ้ะ โมโมจัง" 
โมโมจังรู้สึกคลับคล้ายคลับคลา ว่าจะเป็นคุณยายที่เผาหัวมันขาย แต่ก็ไม่เหมือนกันที่เดียวนัก
"ทำไมเหรอจ๊ะ โมโมจัง ทำหน้าประหลาดเชียว นี่ยายคนที่ขายมันเผาไงล่ะ" 
"เอ๊!" โมโมจังเอียงคอ
"อ๋อ รู้แล้ว จำไม่ได้เพราะไม่มีฟันใช่ไหมนี่ นี่ไง" คุณยายหยิบฟันออกมา แล้วใส่เข้าไปในปาก แล้วก็กลายเป็นคุณยายคนขายมันเผาคนนั้นจริงๆ 
"แล้วลูกตาล่ะคะ"
"หือ--"
"ลูกตาควักออกมาได้ไหมคะ"
"อ๋อ ไม่ได้หรอกจ้ะ กาวยังติดดีอยู่"
"แล้วฟันละคะ กาวหลุดไปแล้วเหรอคะ" 
"ใช่จ้ะ เพราะว่าแก่แล้ว กาวก็เลยหลุดหมด"
โมโมจังถอนหายใจ และรีบกลับไปบ้านด้วยความเป็นห่วงฟันของแม่.. 

...
นี่เป็นหนังสือเล่มหนึ่งที่ข้าพเจ้าชอบมาก หยิบมาอ่านทีไรก็อ่านไปยิ้มไปเสมอๆ เพราะไม่ว่าตัวอะไรรอบๆ โมโมจังก็พูดคุยได้หมด
ไม่ว่าจะเป็น แมวสีดำที่ชื่อ คู (มาจากคำว่า คุโร แปลว่า สีดำ มาจาก คุมะ ที่แปลว่าหมี) แต่โมโมจังเรียกคูว่า ปู (เพราะออกเสียงไม่ชัด) คางคก ไอศกรีม ฯลฯ สะท้อนให้เห็นดวงตา จินตนาการ ในโลกของเด็กๆ ที่ผู้ใหญ่อย่างเราๆ หลงลืมสิ่งเล็กๆ รอบตัวเองไปแล้ว

โมโมจังเป็นวรรณกรรมเยาวชนที่เรียบง่ายแต่แฝงไปด้วยคุณค่ามากมาย 
แม้จะเป็นการผสมผสานกันระหว่างความเป็นจริงกับความฝันตามสไตล์หนังสือสำหรับเด็ก แต่เมื่อผู้ใหญ่อ่านก็จะเข้าใจความรู้สึกนึกคิดของเด็กๆ ได้มากขึ้นไปด้วย ถือได้ว่าเป็นหนังสือจิตวิทยาเด็กเลยก็ว่าได้

หนังสือหนา 112 หน้า ราคา 34 บาท สมัยนั้น (2531) เราก็ว่าแพง ดูเดี๋ยวนี้สิ หนังสือแพงขึ้นมากแค่ไหน 
โมโม่จังเล่มนี้ผ่านวันเวลามา 24 ปี แต่เนื้อเรื่องยังทันสมัยอยู่ ..เป็นคุณสมบัติของหนังสือที่ดีเหมือนกันนะนี่ ^^ (แต่ขอบด้านในโดนมอดแทะกระดาษแหว่งไปบ้างแล้ว) พอเราซื้อหนังสือในวันนี้ก็บ่นว่าราคาแพง แต่ถ้าหนังสือดีเราก็ยอมจ่ายอยู่ดีนั่นแหล่ะ..เพราะวันนึงมันจะกลายเป็นหนังสือที่ให้ความทรงจำดีๆ กับเจ้าของไงละ

ป.ล. หนังสือที่ใช้วิธีเย็บกี่ (เย็บด้วยเส้นด้าย) ก่อนเข้าเล่ม ทำให้หนังสือเล่มนั้นทนทานยิ่งขึ้น

คนแปลกหน้าในสายลม

สายลมต่างถิ่นทำให้ คนแปลกหน้าแช่มชื่น ตื่นตัว
การให้รางวัลชีวิตด้วยการเดินทางเป็นของขววัญอันล้ำค่า
แม้ว่าการอยู่บ้านคือความอบอุ่นปลอดภัย
หากแต่มนุษย์ใดไม่แสวงหาความเร้าใจให้ตัวเอง
สีสันและเรื่องราวอาจจืดชืดไร้รส
พาตัวเองออกไปปะทะลมต่างถิ่นบ้าง.. แม้เป็นทางเล็กๆ เชื่องช้า
แต่ขอยืนยันว่า...ยังคงเดินอยู่ เช่นเดิม

ไม้และครีม

'โทนสีครีมและผิวสัมผัสของไม้ ทำให้เรารู้สึกอ่อนโยน และใกล้ชิดกับธรรมชาติที่สุด'

ไม้ ข้อดีของไม้ นอกจากคงทนแล้ว หากเมื่อวันนึงเราเบื่อจะใช้มันแ้ล้ว มันก็ไม่กลายเป็นภาระ (ขยะ) ของโลก ด้วยว่า กำจัดได้ง่ายและไม่เป็นพิษเป็นภัยกับสิ่งแวดล้อม ย่อยสลายง่าย
หนึ่งทางเลือกในการช่วยลดใช้พลาสติก คือการเลือกใช้ภาชนะที่เป็นผลิตผลจากไม้นี่เอง ทั้ง สวย เก๋ และมีคุณค่า

สีครีม เป็นสีที่เข้ากับสีอื่นๆ ได้ง่ายที่สุด ถือว่าเป็นโทนสีที่ให้ความสบายตา ช่วยผ่อนคลายอารมณ์ได้ พอๆ กับสีขาว สีฟ้า หรือสีเขียว

กาชาปากีสถานใบนี้ สีดั้งเดิมคือสีครีม ครั้นคนให้พามันไปย้อมสีเป็นสีฟ้า  ..เมื่อเวลาผ่านไปสีฟ้าที่พ่นทับมันหลุดร่อนไป สีเดิมของกาใบนี้กลับมาทำหน้าที่ได้ไม่แพ้สีฟ้าเลยทีเดียว

shelfbook

ชั้นหนังสือที่จัดใหม่ มีลุงมังกรอ่านนิทานให้เด็กๆ มังกรฟัง
เราเลือกหนังสือ จัดเก็บ และอีกส่วนจะเอาไปบริจาค
มั่นใจว่าหนังสือที่ตัวเองอ่านไม่เป็นพิษเป็นภัยกับใครแน่ 
Let's read

เฟมินีนจ๋า

เป็นอะไรไม่รู้ เห็นกระเป๋าลายโบราณแบบนี้มิได้ เป็นต้องปรี่เข้าไปพินิจดูลวดลายหวาน เก่า แต่สวยต้องใจเฟมินีนซะทุกทีไป เพราะอย่างนี้ละที่เราหลงใหลการเดินตลาดเก่า (flea market) อย่างถอนใจไม่ขึ้น..

ชา ไม่ใส่น้ำตาล

ชุดชาร้อนที่ถูกยกมาเสิร์ฟบนโต๊ะไม้ ยามที่เราสั่งชาในร้านกาแฟสักแห่ง เรามักลุ้นแก้วชาที่ร้านใช้ว่าจะเป็นแบบไหน...อารมณ์แบบนี้สนุกดี

...และแล้วแก้วชาบางร้าน..ก็หวานซะจน...แทบไม่ต้องเติมน้ำตาลเพิ่มเอาเสียเลย...

ฟ้า ใส

เริ่มต้นปี ด้วยสีโปรด ขาว ฟ้า ใสๆ เพราะขอพรให้ตัวเองมีจิตใจใสๆ
สมองที่ใสสะอาด คิดสร้างสรรค์ชีวิตให้เป็นไปในทางที่ดี มีเรื่องดีรอบๆ ตัว
HAPPY NEW YEAR