ของขวัญของเดือนกุมภาพันธ์

ดอกตะแบกสีม่วงริมทางสองข้างถนนมุ่งหน้าลงใต้เริ่มบานแล้ว
นั่นทำให้เรารู้ว่า เริ่มเข้าสู่ฤดูร้อนโดยสมบูรณ์  ซึ่งถือว่าปีนี้มาเร็วพอสมควร ทั้งที่ยังไม่เข้าเดือนมีนาคมตามฤดูกาลเก่าก่อน ..โลกคงเป็นเช่นที่มันเป็น เปลี่ยนหรือไม่ไม่อาจวัดได้ด้วยช่วงวัยอันน้อยนิดของคนหนึ่งคน

ฉันกำลังจะไปทะเล ..

เอาเท้าไปย่ำทรายขาวๆ 

ไปสูดอายเค็มๆ ของลม

ไปหลับตาฟังเสียงทะเลพร่ำบ่นเป็นเสียงคลื่น

ไปเยี่ยมพี่ชายที่เคารพรักคนหนึ่ง...ที่พาตัวเองไปพำนักที่ริมทะเลมานานปีแล้ว

หัวหิน วันนี้เงียบ..

เป็นผลพวงจากน้ำท่วมใหญ่ของกรุงเทพฯ ..ซึ่งผู้คนที่นั่นมักมีหัวหินเป็นแหล่งพักผ่อน

วันนี้ หัวหินเงียบเหงา ...แต่ทะเลยังคงเริงร่ารับฤดูร้อน

ระหว่างนั้น
บทสนทนามีสาระบ้าง ไร้สาระบ้าง ทว่ามักจะจบลงด้วยเสียงหัวเราะ หรือไม่ก็เป็นเพียงความเงียบ..แล้วแต่เรื่องราวที่พูดคุยกัน

อาหารอินเดียแสนอร่อยในมื้อค่ำ ช่างร้อนแรงพอๆ กับอากาศ

ของหวานอย่างข้าวฟ่างราดกะทิสดของป้าปรางค์รสเลิศเช่นเคย

เช้าชื่นกับลมทะเล แดดแรงแต่ไม่ร้อน เพราะเราแช่ทะเลอยู่

เพลงไพเราะคลอเคลียเบาๆ และหนังสือเล่มโปรดที่เกี่ยวกับอินเดีย ..มันน่ารื่นรมย์ใช่ไหมล่ะ

ยังไม่รวมกาแฟรสกลมกล่อม หอมกรุ่น ในยามบ่ายของร้าน Rhythm & Books ของพี่ชายคนที่ว่า
ภาณุ มณีวัฒนกุล หรือพี่บ๊าฟของน้องๆ

เหล่านี้เป็นของขวัญ..ที่ฉันให้ตัวเองในเดือนนี้

ไม่มาก..ไม่น้อยไปที่จะกล่าวว่า มันเป็นความสุขเล็กๆ ที่สร้างได้เอง